عفونت واژن
عفونت واژن چیست؟
عفونت واژن یکی از مشکلات شایع در میان زنان است که می‌تواند باعث ناراحتی و نگرانی‌های زیادی شود. این عفونت‌ها می‌توانند به دلایل مختلفی از جمله تغییرات در باکتری‌های محافظتی واژن، رشد بیش از حد قارچ‌ها، یا انتقال عوامل عفونی حین رابطه جنسی رخ دهند. علائم این عفونت‌ها متنوع بوده و شامل ترشحات غیرطبیعی، سوزش، خارش و بوی ناخوشایند می‌شود. با این حال، با رعایت نکات بهداشتی و استفاده از درمان‌های مناسب می‌توان از بروز عفونت‌های واژن پیشگیری و در صورت ابتلا، به طور موثر آن‌ها را درمان کرد. در این مقاله به بررسی علل، علائم، روش‌های پیشگیری و درمان عفونت واژن خواهیم پرداخت.
علت عفونت واژن
عفونت واژن زمانی رخ می‌دهد که عواملی خارجی وارد واژن شوند یا تغییراتی در باکتری‌های محافظتی آن ایجاد شود. این تغییرات ممکن است ناشی از ورود انواع باکتری‌ها و ویروس‌ها، رشد بیش از حد قارچ‌ها، یا انتقال عوامل عفونی از طریق رابطه جنسی باشد. همچنین، تغییرات محیطی که بر pH واژن تأثیر می‌گذارند یا عواملی که فلور نرمال میکروبی را تغییر می‌دهند، می‌توانند منجر به عفونت‌های واژن شوند.
چه عواملی اکوسیستم طبیعی واژن را از بین می‌برد؟
واژن در حالت طبیعی دارای باکتری‌ها و در برخی مواقع مخمرهایی است که بدون ایجاد عفونت، به حفظ تعادل طبیعی آن کمک می‌کنند. با این حال، برخی شرایط می‌توانند محیط واژن را تغییر داده و باعث افزایش رشد باکتری یا مخمر شوند که منجر به بروز علائم عفونت می‌شود. این شرایط شامل موارد زیر است:
- تغییر سطح هورمون در زنان: نوسانات هورمونی، به ویژه در دوران قاعدگی، بارداری، یا یائسگی، می‌تواند تعادل فلور واژن را تغییر دهد.
- مصرف آنتی‌بیوتیک: آنتی‌بیوتیک‌ها می‌توانند باکتری‌های مفید واژن را از بین ببرند و محیطی مساعد برای رشد عفونت ایجاد کنند.
- رابطه جنسی: انتقال باکتری‌ها یا ویروس‌ها از طریق رابطه جنسی می‌تواند عامل عفونت باشد.
- بارداری و شیردهی: تغییرات هورمونی در دوران بارداری و شیردهی ممکن است تعادل طبیعی واژن را برهم زند و خطر ابتلا به عفونت را افزایش دهد.
- دوش واژینال: استفاده از دوش‌های واژینال می‌تواند تعادل طبیعی باکتری‌های مفید را در واژن مختل کند.
ترشحات طبیعی و غیرعفونی واژن
بانوان از بعد از بلوغ تا قبل از دوران یائسگی به طور طبیعی در سیکل ماهیانه خود ترشحات مختلفی را مشاهده می‌کنند. این ترشحات که به تغییرات هورمونی مرتبط هستند، معمولاً طبیعی و بدون خطرند. به طور مثال:
- بعد از قاعدگی: ترشحات استروژنی که روشن و آبکی هستند.
- نیمه دوم سیکل: با وقوع تخمک‌گذاری، ترشحات غلیظ‌تر و تغییر رنگ می‌دهند.
این ترشحات معمولاً بخشی از روند طبیعی بدن هستند و نقشی حفاظتی در برابر عفونت‌ها دارند. اما بسیاری از زنان به اشتباه تصور می‌کنند که هر نوع ترشحی نشان‌دهنده عفونت است. مهم است بدانید که وجود این ترشحات به معنای عفونت نیست و حتی می‌توانند نقش محافظتی در جلوگیری از بیماری‌ها ایفا کنند.
علائم عفونت واژن چیست؟
عفونت‌های واژن می‌توانند علائم متنوعی داشته باشند که برخی از آن‌ها ممکن است به دلیل قرار داشتن ترشحات در عمق واژن، بدون آنکه فرد متوجه شود، باقی بمانند و تنها در طی معاینه پزشکی مشخص شوند. در برخی موارد، عفونت‌های قارچی باعث تولید ترشحات حجیمی به شکل تکه‌های پنیری می‌شوند که به وضوح قابل مشاهده است. این نوع عفونت‌ها معمولاً باعث سوزش و خارش در ناحیه تناسلی می‌شوند و ممکن است بانوان را نگران کنند. هرچند که این علائم می‌توانند ناراحت‌کننده باشند، عفونت‌های قارچی از نظر خطرناک بودن معمولاً بی‌اهمیت هستند.
برخی از عفونت‌های واژن نیز با علائمی همچون درد در هنگام نزدیکی و درد در زمان قاعدگی همراه هستند. این عفونت‌ها ممکن است ترشحات زیاد و نگران‌کننده‌ای را به صورت روزانه ایجاد کنند. همچنین، ترشحاتی که با بو و رنگ غیرعادی همراه هستند، می‌توانند توجه بیمار را به خود جلب کرده و نشانه‌ای از وجود عفونت باشند.
انواع شایع عفونت های واژن
عفونت‌های واژن معمولاً به سه نوع شایع تقسیم می‌شوند که شامل واژینوز باکتریال، عفونت قارچی، و عفونت انگلی هستند.
واژینوز باکتریال
واژینوز باکتریال یکی از شایع‌ترین عفونت‌های واژن است که در آن تعادل طبیعی باکتری‌های موجود در واژن مختل می‌شود. در شرایط طبیعی، باکتری‌های لاکتوباسیل به تعداد کافی در واژن وجود دارند و به حفظ سلامت آن کمک می‌کنند. اما در صورت کاهش تعداد لاکتوباسیل‌ها، باکتری‌های مضر می‌توانند جایگزین شوند و منجر به ایجاد واژینوز باکتریایی شوند. علائم این عفونت شامل ترشحات ضخیم یا سفید شفاف است که معمولاً با خارش یا سوزش همراه نیست. بوی ترشحات ممکن است به بوی ماهی شبیه باشد، به خصوص در هنگام مقاربت.
عفونت قارچی واژن
عفونت قارچی واژن یکی از شایع‌ترین انواع واژینیت است که توسط قارچی به نام کاندیدا ایجاد می‌شود. در بین انواع مختلف این قارچ‌ها، کاندیدا آلبیکنس بیشترین شیوع را دارد. به طور طبیعی، قارچ کاندیدا در مقادیر کمی در بدن، از جمله در واژن، وجود دارد و در شرایط عادی ضرری ندارد. اما در شرایط خاصی مانند تغییرات هورمونی ناشی از بارداری، مصرف قرص‌های جلوگیری از بارداری یا قاعدگی، این قارچ می‌تواند رشد بیش از حد کرده و باعث ایجاد عفونت واژن شود.
علاوه بر این، برخی عوامل دیگر مانند دیابت و کاهش ایمنی بدن به دلیل بیماری‌هایی مانند HIV یا ایدز می‌توانند خطر ابتلا به عفونت‌های مخمری واژن را افزایش دهند. علائم این نوع عفونت معمولاً شامل ترشحات غلیظ و سفید رنگ است که بسیاری از زنان آن را به شکل پنیر دلمه شده توصیف می‌کنند. همچنین، عفونت قارچی می‌تواند منجر به خارش واژن و قرمزی بخش بیرونی ناحیه تناسلی (لب‌های ناحیه خارجی تناسلی) و واژن شود.
عفونت انگلی تریکومونیازیس
تریکومونیازیس یکی دیگر از عفونت‌های شایع واژینال است که برخلاف دیگر عفونت‌ها، یک عفونت مقاربتی محسوب می‌شود. این عفونت توسط انگل تک‌سلولی تریکوموناس واژینالیس ایجاد می‌شود و در طی مقاربت جنسی از یک شریک جنسی به دیگری منتقل می‌شود. علائم تریکومونیازیس مشابه سایر عفونت‌های واژن است و شامل سوزش، خارش، قرمزی و تورم در ناحیه تناسلی خارجی همراه با ترشحات واژنی به رنگ زرد، خاکستری یا سبز و با بوی مشابه بوی ماهی است. برخی از زنان ممکن است در هنگام ادرار کردن نیز درد را تجربه کنند.
سایر عفونت های واژینال
عفونت‌های واژینال می‌توانند به دلایل مختلفی ایجاد شوند و علائم متنوعی داشته باشند. علاوه بر عفونت‌های قارچی و باکتریایی که پیشتر اشاره شد، موارد زیر نیز از عفونت‌های شایع واژینال و علل خارش و ناراحتی در ناحیه تناسلی هستند.
کلامیدیا
کلامیدیا یک بیماری مقاربتی است که می‌تواند باعث التهاب و عفونت واژن شود. این بیماری معمولاً بدون علائم است، اما در برخی موارد می‌تواند باعث ترشحات غیرعادی واژینال، سوزش ادرار،مقاربت دردناک، و همچنین خونریزی بین دوره‌های قاعدگی یا پس از مقاربت جنسی شود. زنانی که دارای فعالیت جنسی بالا هستند، باید سالانه از نظر کلامیدیا مورد آزمایش قرار گیرند زیرا این بیماری می‌تواند بدون علائم بوده و بر باروری تاثیر منفی بگذارد.
سوزاک
سوزاک یکی دیگر از عفونت‌های مقاربتی است که توسط باکتری نایسریا گونوره‌آ ایجاد می‌شود. این عفونت بسیار مسری است و ممکن است بدون علائم باشد، اما می‌تواند باعث ترشحات غیرعادی، درد در هنگام ادرار و درد در هنگام رابطه جنسی شود. اغلب زنانی که به سوزاک مبتلا می‌شوند، به کلامیدیا نیز دچار هستند.
واژینیت غیر عفونی
واژینیت غیرعفونی زمانی ایجاد می‌شود که پوست اطراف واژن به مواد تحریک‌کننده مانند تامپون‌های معطر، صابون‌های معطر یا نرم‌کننده‌های پارچه‌ای واکنش نشان دهد. این نوع واژینیت به دلیل عفونت ایجاد نمی‌شود و راه‌حل آن اجتناب از تماس با مواد تحریک‌کننده است.
واژینیت آتروفیک
واژینیت آتروفیک نوعی از واژینیت غیرعفونی است که به طور معمول در دوران یائسگی رخ می‌دهد. در این زمان، میزان هورمون‌های زنانه کاهش می‌یابد و دیواره‌های واژن نازک و خشک می‌شوند. این تغییرات می‌توانند منجر به ناراحتی و علائم دیگری مانند خارش و سوزش شوند.
ولوودینیا
ولوودینیا یک وضعیت پزشکی است که در آن درد مزمن یا ناراحتی در بخش خارجی ناحیه تناسلی بدون دلیل مشخصی وجود دارد. علائم آن شامل سوزش، خارش، درد و تورم است و این علائم ممکن است به صورت ثابت یا دوره‌ای باشند. ولوودینیا می‌تواند بسیار ناراحت‌کننده و مدیریت آن چالش‌برانگیز باشد.
واژینیت ویروسی
ویروس‌ها نیز می‌توانند باعث عفونت واژن شوند. بسیاری از ویروس‌هایی که واژن را تحت تأثیر قرار می‌دهند از طریق تماس جنسی منتقل می‌شوند. ویروس تبخال یکی از دلایل عمده واژینیت ویروسی است. علائم این بیماری شامل درد در ناحیه تناسلی به دلیل ضایعات یا زخم‌های ناشی از ویروس است. این زخم‌ها معمولاً در بخش خارجی ناحیه تناسلی یا واژن دیده می‌شوند، اما ممکن است مخفی باشند و تنها در معاینه توسط متخصص زنان و زایمان شناسایی شوند.
چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟
در صورتی که دچار یکی از علائم عفونت واژن که در ادامه گفته شده است، شدید سریعاً به پزشک متخصص زنان مراجعه کنید تا با معاینه متوجه نوع عفونت شما شود و درمان آنتی بیوتیکی لازم را برای شما شروع کند. خود درمانی سبب مقاومت میکروبی می شود. این علائم می‌توانند نشان‌دهنده یک عفونت واژینال باشند که نیاز به تشخیص دقیق و درمان مناسب دارد:
- خارش در داخل و خارج ناحیه تناسلی
- درد و سوزش
- درد به هنگام مقاربت
- درد به هنگام ادرار
- ترشحات سفید و برفکی
- بروز التهاب و قرمزی در ناحیه تناسلی
هر یک از این علائم ممکن است نشانه‌ای از وجود عفونت باکتریایی، قارچی یا ویروسی در واژن باشد. تأخیر در مراجعه به پزشک می‌تواند باعث تشدید عفونت و بروز عوارض بیشتری شود. بنابراین، بهتر است در صورت مشاهده هر یک از این علائم، سریعاً به پزشک مراجعه کنید تا با انجام معاینات لازم و تجویز داروهای مناسب، از پیشرفت عفونت جلوگیری شود.
تشخیص عفونت در بانوان
تشخیص عفونت‌های واژن در بانوان معمولاً با معاینه بالینی توسط پزشک متخصص زنان آغاز می‌شود. پزشک ابتدا از بیمار درباره علائم، سابقه بیماری‌ها و فعالیت‌های جنسی سوال می‌کند. سپس با استفاده از یک اسپکولوم، دیواره‌های واژن را جدا کرده و محیط داخلی واژن و دهانه رحم را بررسی می‌کند. این معاینه به پزشک اجازه می‌دهد تا هرگونه التهاب، ترشح غیرعادی، یا علائم دیگر عفونت را مشاهده کند. همچنین ممکن است پزشک از ترشحات واژن نمونه‌برداری کند تا برای آزمایش‌های بیشتر به آزمایشگاه فرستاده شود.
آزمایش‌های مختلفی می‌توانند برای تشخیص دقیق عفونت‌های واژینال مورد استفاده قرار گیرند. یکی از روش‌های متداول، آزمایش کشت میکروبی است که در آن نمونه‌ای از ترشحات واژن در محیط کشت قرار داده می‌شود تا نوع دقیق باکتری، قارچ یا ویروس موجود مشخص شود. این روش به پزشک کمک می‌کند تا درمان مناسب را تجویز کند. همچنین ممکن است آزمایش خون یا تست‌های اختصاصی دیگری برای بررسی وجود عفونت‌های ویروسی یا باکتریایی انجام شود. در برخی موارد، انجام آزمایش‌های حساس‌تری مانند تست‌های PCR برای شناسایی عوامل عفونی با دقت بالاتر نیز ممکن است توصیه شود.
درمان عفونت های واژن
درمان عفونت‌های واژن به نوع عفونت و شدت آن بستگی دارد و معمولاً با داروهای آنتی‌بیوتیک و ضد قارچ انجام می‌شود. این درمان‌ها می‌توانند به صورت موضعی باشند، مانند استفاده از کرم‌ها و قرص‌های واژینال، یا به صورت خوراکی. با مصرف داروهای تجویز شده توسط پزشک. علائم عفونت‌های واژینال معمولاً در مدت ۲ تا ۳ روز پس از شروع درمان کاهش می‌یابند و به مرور زمان از بین می‌روند. در طول دوره درمان، بسیار مهم است که از برقراری رابطه جنسی خودداری شود تا از تشدید عفونت و انتقال آن به شریک جنسی جلوگیری شود.
علاوه بر درمان دارویی، پزشک ممکن است توصیه‌های بهداشتی و تغذیه‌ای خاصی را نیز به بیماران ارائه دهد که برای بهبود سریع‌تر و جلوگیری از بازگشت عفونت بسیار مهم است. برخی از این توصیه‌ها شامل موارد زیر است:
- عدم استفاده از اسپری‌ها و پودرهای خوشبو کننده در ناحیه تناسلی
- خودداری از استفاده از تامپون و نوار بهداشتی معطر
- نپوشیدن لباس‌های ورزشی تنگ و چسبان
- تعویض سریع لباس‌های خیس یا لباس شنا
- مصرف مواد غذایی حاوی پروبیوتیک‌ها مانند ماست‌های پروبیوتیک
رعایت این نکات به جلوگیری از تحریک بیشتر ناحیه و حفظ تعادل طبیعی فلور میکروبی واژن کمک می‌کند.
عفونت مکرر واژن
بسیاری از خانم‌ها با مشکل عفونت‌های مکرر واژن دست و پنجه نرم می‌کنند که می‌تواند به یک چالش طولانی‌مدت و پیچیده در درمان تبدیل شود. این عفونت‌ها پس از درمان اولیه ممکن است دوباره عود کنند و نیاز به مصرف مکرر داروهای مختلف داشته باشند. در بسیاری از موارد، علت اصلی این عفونت‌ها به رژیم غذایی نامناسب، عدم رعایت بهداشت فردی و مشکلات مرتبط با سبک زندگی برمی‌گردد. این عوامل می‌توانند محیط واژن را مستعد عفونت‌های مکرر کنند و مقاومت بدن را در برابر میکروارگانیسم‌های عامل عفونت کاهش دهند. به همین دلیل، علاوه بر درمان دارویی، رعایت اصول بهداشتی و داشتن یک رژیم غذایی متعادل و سالم از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
مصرف خودسرانه داروهایی مانند آنتی‌بیوتیک‌ها و کورتون‌ها، از جمله دگزامتازون، نیز می‌تواند به تشدید عفونت‌های واژینال کمک کند. این داروها با تضعیف سیستم ایمنی بدن و تغییر تعادل میکروبی واژن، شرایط مناسبی را برای رشد و تکثیر باکتری‌ها و قارچ‌ها ایجاد می‌کنند. همچنین، تغییرات هورمونی مرتبط با یائسگی و کاهش pH واژن، به‌ویژه در شرایط خشکی و آتروفی واژن، می‌توانند به بروز عفونت‌های مکرر منجر شوند. اهمیت مشاوره با متخصصان و دریافت اطلاعات صحیح درباره بهداشت روابط جنسی نیز نباید نادیده گرفته شود، زیرا بسیاری از مراجعین از نکات بهداشتی ضروری در این زمینه بی‌اطلاع هستند، که این مسئله می‌تواند خطر بروز عفونت‌های مکرر را افزایش دهد.
عوامل عفونت مکرر واژن
عوامل متعددی می‌توانند سبب بروز عفونت‌های مکرر واژن شوند. این عوامل عبارتند از:
- فعالیت جنسی متعدد: تغییر مکرر شریک جنسی یا فعالیت جنسی مکرر می‌تواند سبب تغییرات در فلور طبیعی واژن شده و به بروز عفونت‌های مکرر منجر شود.
- دیابت کنترل نشده: دیابت کنترل نشده می‌تواند منجر به افزایش سطح قند در خون و ادرار شود، که این شرایط محیط مناسبی را برای رشد قارچ‌ها و باکتری‌ها ایجاد می‌کند و خطر بروز عفونت‌های مکرر را افزایش می‌دهد.
- مصرف قرص‌های ضد بارداری: استفاده از برخی از انواع قرص‌های ضد بارداری می‌تواند تعادل هورمونی بدن را تغییر داده و باعث کاهش pH واژن شود، که این امر می‌تواند محیط مناسبی برای رشد عوامل عفونی فراهم کند.
- استفاده از محصولات بهداشتی غیر استاندارد: استفاده از صابون‌ها، ژل‌ها و سایر محصولات بهداشتی غیر استاندارد یا معطر می‌تواند باعث تحریک واژن و تغییر در تعادل میکروبی آن شود، که به نوبه خود می‌تواند منجر به بروز عفونت‌های مکرر گردد.
- استفاده از لباس زیرهای پلاستیکی و تنگ: پوشیدن لباس‌های زیر پلاستیکی و تنگ می‌تواند باعث تعریق بیش از حد و ایجاد رطوبت در ناحیه تناسلی شود، که این امر شرایط مناسبی برای رشد باکتری‌ها و قارچ‌ها فراهم می‌آورد.
- یائسگی: کاهش سطح استروژن در دوران یائسگی می‌تواند به نازک شدن و خشکی دیواره‌های واژن منجر شود، که این مسئله می‌تواند حساسیت به عفونت‌های مکرر را افزایش دهد.
درمان عفونت مکرر
درمان عفونت‌های مکرر واژن نیازمند دقت و توجه ویژه‌ای است. اولین قدم برای درمان، تشخیص دقیق نوع عفونت توسط پزشک است که از طریق معاینه و بررسی سبک زندگی، تغذیه، بهداشت و سابقه مصرف داروها صورت می‌گیرد. در برخی موارد، لازم است که از ترشحات واژن نمونه‌برداری شود تا نوع دقیق عفونت مشخص شود و بر اساس آن، درمان مناسب انتخاب گردد.
در کنار استفاده از داروها و رعایت نکات بهداشتی و غذایی، روش‌های نوینی نیز برای درمان عفونت‌های مکرر واژن معرفی شده‌اند. از جمله این روش‌ها می‌توان به اوزون‌تراپی اشاره کرد که با استریل کردن سریع محیط واژن و کاهش حجم ترشحات، تاثیر قابل توجهی در بهبود این عفونت‌ها دارد. این درمان به صورت سرپایی و طی یک یا دو جلسه در مطب انجام می‌شود و بسیاری از بیماران بهبودی واضحی را مشاهده می‌کنند.
علاوه بر اوزون‌تراپی، استفاده از لیزر واژینال نیز به عنوان یک روش موثر در درمان عفونت‌های مزمن و مکرر واژن به کار می‌رود. این روش به ویژه برای زنانی که به دلیل خشکی واژن و تغییرات هورمونی دوران یائسگی دچار عفونت‌های مکرر می‌شوند، بسیار مفید است. لیزر واژینال با جوانسازی مخاط و تنظیم ترشحات، محیط واژن را به حالت طبیعی بازمی‌گرداند و مانع از بروز مجدد عفونت‌ها می‌شود. همچنین، پس از انجام این درمان‌ها، تعداد موارد عفونت به میزان قابل توجهی کاهش یافته و دیگر به صورت مزمن بازنمی‌گردند.
پیشگیری از عفونت واژن
پیشگیری از عفونت واژن نیازمند رعایت مجموعه‌ای از اقدامات بهداشتی و تغییر در سبک زندگی است. در حالی که همیشه نمی‌توان از ابتلا به عفونت واژن به طور کامل جلوگیری کرد، اما با رعایت برخی اصول می‌توان خطر ابتلا به این عفونت‌ها را به حداقل رساند.
استفاده از کاندوم در هنگام مقاربت یکی از موثرترین روش‌ها برای پیشگیری از عفونت‌های منتقله از راه جنسی (STI) است. کاندوم نه تنها از انتقال باکتری‌ها و ویروس‌های عامل عفونت جلوگیری می‌کند، بلکه به حفظ تعادل فلور طبیعی واژن نیز کمک می‌کند.
رعایت بهداشت شخصی نیز نقش بسیار مهمی در جلوگیری از عفونت‌های واژن دارد. استفاده از لباس زیرهای نخی می‌تواند به خشک نگه داشتن محیط واژن کمک کند و از ایجاد محیط مرطوب که باعث رشد قارچ‌ها و باکتری‌ها می‌شود، جلوگیری کند. پس از هر بار مقاربت، توصیه می‌شود که بدن خود را با آب شسته و ادرار کنید تا از انتقال احتمالی باکتری‌ها به دستگاه ادراری و واژن جلوگیری شود.
اجتناب از مصرف مواد معطر مانند اسپری‌ها و صابون‌های معطر، همچنین خودداری از استفاده از تامپون‌های معطر نیز از دیگر اقدامات مهم در پیشگیری از عفونت‌های واژن است. این محصولات می‌توانند تعادل طبیعی pH واژن را مختل کرده و محیطی مناسب برای رشد عوامل عفونی ایجاد کنند. به جای آن، می‌توانید از محصولات بهداشتی بدون بو و با pH متعادل استفاده کنید.
از دیگر توصیه‌های پیشگیری می‌توان به خشک نگه داشتن ناحیه تناسلی، تعویض سریع لباس‌های خیس و یا عرق‌کرده پس از ورزش و پرهیز از نشستن طولانی مدت در لباس‌های تنگ و نایلونی اشاره کرد. همچنین، رعایت بهداشت در دوره‌های قاعدگی با تعویض منظم پدها یا تامپون‌ها می‌تواند از ایجاد عفونت جلوگیری کند.
با توجه به این موارد، پیشگیری از عفونت‌های واژن بیشتر به ایجاد عادت‌های بهداشتی مناسب و انتخاب محصولات بهداشتی صحیح وابسته است، که می‌تواند به حفظ سلامت واژن و کاهش خطر ابتلا به عفونت‌های مختلف کمک کند.
دیگر سوالات پرتکرار در مورد عفونت واژن
آیا عفونت واژن در افراد باکره هم رخ می‌دهد؟
بله، عفونت واژن می‌تواند در افراد باکره نیز رخ دهد، اما برخلاف تصور عمومی، عامل این عفونت معمولاً ارتباطی با رابطه جنسی ندارد. در افراد باکره، عفونت واژن بیشتر به علت عواملی مانند عدم رعایت بهداشت مناسب، رژیم غذایی نادرست، مصرف داروهای سرکوبگر ایمنی و آنتی‌بیوتیک‌های طولانی مدت، یا بیماری‌هایی که با نقص سیستم ایمنی همراه هستند، مانند دیابت، ایجاد می‌شود. در این موارد، با رعایت بهداشت و تغییر در سبک زندگی، می‌توان از بروز عفونت‌های واژینال جلوگیری کرد.
در صورت بروز عفونت واژن در دوران بارداری، چه باید کرد؟
در صورت بروز عفونت واژن در دوران بارداری، درمان آن از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، چرا که عفونت می‌تواند بر سلامت مادر و جنین تأثیر منفی بگذارد. پزشک معالج بر اساس سن حاملگی و نوع و شدت عفونت، داروهای خوراکی یا موضعی مناسب را تجویز می‌کند. درمان به موقع و مناسب می‌تواند از بروز عوارض جدی‌تر جلوگیری کند و اطمینان حاصل کند که بارداری به شکل ایمن و بدون مشکل پیش می‌رود.
عوارض ناشی از درمان نکردن عفونت واژن چیست؟
درمان نکردن عفونت واژن می‌تواند عوارض جدی و طولانی‌مدتی داشته باشد. از جمله این عوارض می‌توان به افزایش خطر ابتلا به بیماری التهابی لگن (PID)، آسیب به لوله‌های رحمی و احتمال ناباروری به دلیل آسیب‌های وارد شده به لوله‌های رحمی اشاره کرد. همچنین، عفونت‌های مزمن و درمان‌نشده می‌توانند به سایر بخش‌های دستگاه تناسلی و ادراری سرایت کنند و مشکلات بیشتری را ایجاد نمایند. به همین دلیل، درمان به موقع عفونت‌های واژینال بسیار حائز اهمیت است.
آیا رابطه جنسی در دوران درمان عفونت واژن مجاز است؟
در دوران درمان عفونت واژن، توصیه می‌شود از برقراری رابطه جنسی خودداری کنید تا روند درمان به خوبی طی شود و خطر انتقال عفونت به شریک جنسی یا بازگشت آن کاهش یابد. پس از تکمیل دوره درمان و رفع کامل علائم، می‌توانید با مشورت پزشک خود به فعالیت‌های جنسی خود بازگردید.
دیدگاهتان را بنویسید