اختلالات جنسی و عدم ارگاسم در زنان
اختلالات و مشکلات جنسی در زنان
اختلالات و مشکلات جنسی در زنان، طیف گسترده‌ای از مشکلات هستند که با شدت‌های متفاوتی ظاهر می‌شوند. این مشکلات می‌توانند به صورت فیزیولوژیکی، روانشناختی یا ارتباطی باشند و بر اثر عوامل فردی یا محیطی به وجود آیند.
سلامت جنسی از اهمیت بسیاری برخوردار است و حفظ سلامت جنسی در زنان به منظور رفع یا کاهش این اختلالات و بهبود کیفیت زندگی جنسی آنان بسیار حائز اهمیت است. یکی از مشکلات شایع در زنان اختلالات جنسی و بطور خاص عدم تجربه ارگاسم است که می‌تواند بر کیفیت زندگی جنسی و عمومی آنان تأثیر بگذارد. در این مقاله، به بررسی علل، علائم و راهکارهای مدیریت و درمان این اختلالات خواهیم پرداخت.
شایع‌ترین مشکلات مربوط به اختلال جنسی در زنان:
کاهش میل جنسی (افسردگی جنسی)
کاهش میل جنسی یکی از شایع‌ترین مشکلات جنسی در میان زنان است. این وضعیت می‌تواند به دلایل فیزیولوژیکی همچون تغییرات هورمونی، بارداری، بیماری‌ها و درمان‌های مربوط به آنها (مانند سرطان و شیمی‌درمانی)، افسردگی، خستگی و عوامل روانشناختی مانند استرس، اضطراب، تجربیات منفی جنسی، نگرانی در مورد تصویر بدن و مشکلات رابطه‌ای ایجاد شود. یکنواختی و دلزدگی در روابط جنسی و همچنین عوامل مرتبط با سبک زندگی مانند شغل و مسئولیت مراقبت از فرزندان نیز می‌توانند به کاهش میل جنسی منجر شوند. برای درمان این مشکل ممکن است نیاز به مشاوره جنسی، درمان‌های هورمونی و تغییرات در سبک زندگی باشد تا به بهبود میل جنسی کمک کند.
خشکی واژن
خشکی واژن، که اغلب در دوران یائسگی به دلیل کاهش سطح استروژن رخ می‌دهد، می‌تواند باعث دردناک شدن رابطه جنسی و ناراحتی زنان شود. این مشکل همچنین می‌تواند در اثر مصرف برخی داروها، شیردهی، اختلالات اضطرابی و شرایط پزشکی خاص رخ دهد. استفاده از لوبریکانت‌ها و مرطوب‌کننده‌های واژینال و در برخی موارد، درمان‌های موضعی استروژن می‌تواند به کاهش علائم کمک کند.
اختلال ارگاسم
اختلال در رسیدن به ارگاسم، یکی دیگر از مشکلات رایج جنسی در زنان است. این مشکل می‌تواند به دلیل عدم تحریک جنسی کافی، ناآگاهی نسبت به بدن، مسائل روانشناختی مانند اضطراب یا تجربه‌های جنسی تروماتیک و مشکلات رابطه‌ای، مصرف برخی از داروها و بیماری های مزمن ایجاد شود. درمان معمولاً شامل مشاوره و آموزش جنسی، درمان مشکلات اعصاب و روان و تقویت ارتباط زناشویی است.
درد هنگام رابطه جنسی (مقاربت دردناک)
درد هنگام رابطه جنسی که به آن دیسپارونیا نیز گفته می‌شود، می‌تواند ناشی از عوامل فیزیولوژیکی و روانشناختی باشد. عوامل فیزیولوژیکی شامل عفونت‌های واژینال، مشکلات پوستی، بیماری‌های مرتبط با لگن مانند اندومتریوز، توده‌های لگنی و کیست‌های تخمدان، التهاب واژن، خشکی واژن و زخم‌های ناشی از جراحی یا بیماری‌های مقاربتی هستند. از سوی دیگر، عوامل روانشناختی مانند ترس، اضطراب و تجربه‌های جنسی منفی نیز می‌توانند باعث درد هنگام رابطه جنسی شوند.
تشخیص دقیق علت درد برای انتخاب درمان مناسب اهمیت زیادی دارد. درمان ممکن است شامل استفاده از روان‌کننده‌ها، داروها، فیزیوتراپی کف لگن و مشاوره روانشناختی باشد. در برخی موارد، انقباض غیرارادی و دردناک عضلات واژن، معروف به واژینیسموس، می‌تواند باعث درد هنگام رابطه جنسی شود.
واژینیسموس
واژینیسموس، انقباض ناخودآگاه عضلات دهانه واژن است که ورود آلت تناسلی مردانه، انگشت یا تامپون را دشوار یا غیرممکن می‌سازد. این مشکل ممکن است ناشی از عوامل روانشناختی مانند ترس، اضطراب یا تجربیات جنسی منفی باشد. درمان معمولاً شامل ترکیبی از مشاوره روانشناختی، آموزش و تمرینات کف لگن است تا به کاهش انقباض و تسهیل رابطه جنسی کمک کند.
ناتوانی در تحریک شدن
ناتوانی در تحریک شدن در زنان غالباً به دلیل این است که واژن برای رابطه جنسی به اندازه کافی لغزنده و روان نیست. این ناتوانی می‌تواند به دلیل تحریک ناکافی زن یا اضطراب برای رابطه جنسی باشد. علاوه بر این، محققان در حال بررسی تأثیر مشکلات گردش خون بر واژن و کلیتوریس هستند که یافته‌های آنها می‌تواند به رفع مشکلات برانگیختگی کمک کند.
تشخیص اختلال جنسی زنان
برای تشخیص اختلالات جنسی در زنان، متخصص زنان ابتدا به دریافت یک شرح حال کامل و دقیق از بیمار می‌پردازد. این فرآیند شامل بررسی کامل علائم و نشانه‌های موجود است. معاینه فیزیکی، به ویژه معاینه لگن، به منظور ارزیابی سلامت اندام‌های تناسلی انجام می‌شود. یکی از معاینات مهمی که ممکن است پزشک انجام دهد، آزمایش پاپ اسمیر است. این آزمایش برای ارزیابی تغییرات سلولی در گردن رحم و تشخیص سرطان یا عوارض پیش‌سرطانی استفاده می‌شود. علاوه بر این، پزشک ممکن است آزمایشات دیگری نیز تجویز کند تا اطمینان حاصل شود که هیچ بیماری دیگری عامل بروز اختلال جنسی نیست.
ارزیابی نگرش‌های فرد نسبت به رابطه جنسی و بررسی عوامل روانی و اجتماعی مختلف نیز بخش مهمی از تشخیص اختلالات جنسی است. عواملی مانند ترس، اضطراب، تجربیات سوءاستفاده یا آسیب‌های جنسی در گذشته، مشکلات در روابط و مصرف الکل یا مواد مخدر می‌توانند نقش مهمی در بروز این اختلالات داشته باشند. با شناسایی این عوامل، پزشک می‌تواند به درک بهتری از علت اصلی مشکل برسد و توصیه‌های درمانی مناسب را به بیمار ارائه دهد.
در مواردی که اختلال جنسی ناشی از مسائل روانشناختی است، مشاوره روانشناختی و درمان‌های روان‌درمانی می‌توانند بسیار مفید باشند. همچنین، پزشک ممکن است توصیه‌هایی در خصوص تغییرات سبک زندگی، مانند کاهش استرس و افزایش فعالیت بدنی، ارائه دهد. در صورت لزوم، درمان‌های دارویی نیز می‌توانند به بهبود وضعیت بیمار کمک کنند.
درمان اختلالات جنسی زنان
آیا اختلال جنسی زنان قابل درمان است
پزشک ممکن است برای درمان بسته به علت اختلال جنسی، توصیه‌های مختلفی را ارائه دهد. این توصیه‌ها می‌توانند شامل مشاوره‌های جنسی، درمان‌های هورمونی، تغییرات در سبک زندگی و حتی استفاده از روان‌کننده‌های موضعی برای رفع خشکی واژن باشند. همچنین، در صورتی که عوامل روانشناختی مانند اضطراب و استرس نقش داشته باشند، روان‌درمانی و مشاوره‌های تخصصی می‌توانند به بهبود وضعیت کمک کنند. با تشخیص دقیق و درمان مناسب، بسیاری از زنان می‌توانند به بهبود قابل توجهی در کیفیت زندگی جنسی خود دست یابند.
موفقیت در درمان اختلال جنسی زنان
موفقیت در درمان اختلالات جنسی زنان بستگی به علت اصلی این مشکلات دارد. اختلالاتی که به دلیل بیماری‌های جسمی قابل درمان یا برگشت‌پذیر ایجاد شده‌اند، چشم‌انداز بهتری دارند. برای اختلالات جنسی خفیف که ناشی از استرس، ترس یا اضطراب هستند، مشاوره، آموزش و بهبود مهارت‌های ارتباطی بین همسران معمولاً مؤثر است.
درمان اختلالات جنسی زنان یک کار تیمی است که شامل بیمار، پزشکان و درمانگران آموزش دیده می‌شود و این روش به عنوان راهکاری مطلوب برای رفع این مشکلات محسوب می‌شود. اختلالات جنسی عمدتاً با رفع عوامل زمینه‌ساز آن (یعنی مشکلات فیزیکی و روانی) درمان می‌شوند. راهکارهای دیگری نیز برای درمان این اختلالات وجود دارد که بر موارد زیر تمرکز دارند:
راهکارهای درمان مشکلات جنسی
آموزش
آموزش در مورد آناتومی بدن انسان، عملکرد جنسی و تغییرات طبیعی مربوط به افزایش سن و همچنین رفتارهای جنسی و پاسخ‌های مناسب به آنها، می‌تواند به زنان کمک کند تا بر اضطراب خود در خصوص عملکرد جنسی غلبه کنند. این آموزش‌ها می‌توانند شامل اطلاعاتی درباره نحوه عملکرد جنسی بدن، چرخه‌های جنسی و تغییرات هورمونی باشند.
افزایش تحریک
استفاده از ابزارهای تحریک کننده مانند فیلم‌ها یا کتاب‌های آموزشی، خودارضایی و تغییر روش‌های تکراری رابطه جنسی، می‌تواند به افزایش تحریک جنسی کمک کند. این اقدامات به زنان کمک می‌کند تا با بدن خود آشناتر شوند و روش‌های جدیدی برای افزایش لذت جنسی کشف کنند.
ارائه تکنیک‌های حواس‌پرتی
تکنیک‌های حواس‌پرتی مانند خیال پردازی‌های شهوانی یا غیر شهوانی، تمرینات مقاربتی و استفاده از موسیقی، فیلم‌ها یا برنامه‌های تلویزیونی می‌تواند به کاهش اضطراب و افزایش آرامش فرد کمک کند. این تکنیک‌ها به افراد کمک می‌کند تا بیشتر بر لذت جنسی تمرکز کنند و از استرس و نگرانی‌های مربوط به عملکرد جنسی دوری کنند.
ترغیب به فعالیت جنسی غیر دخولی
فعالیت‌های جنسی غیر دخولی، نظیر ماساژ بدنی، می‌تواند به افزایش احساس راحتی و ارتباط بین همسران کمک کند. این فعالیت‌ها به زوج‌ها اجازه می‌دهد تا بدون فشار و استرس ورود به رابطه جنسی، لذت و ارتباط بیشتری با یکدیگر تجربه کنند.
کاهش درد
برای کاهش درد هنگام رابطه جنسی، می‌توان از موقعیت های آمیزشی استفاده کرد که در آن زن کنترل بیشتری بر عمق و زاویه دخول دارد. روان‌کننده‌های واژینال می‌توانند درد ناشی از خشکی واژن را کاهش دهند. همچنین دوش آب گرم قبل از نزدیکی می‌تواند به افزایش آرامش و کاهش درد کمک کند.
با تشخیص دقیق علت اختلال جنسی و اجرای راهکارهای مناسب درمانی، بسیاری از زنان می‌توانند بهبود قابل توجهی در کیفیت زندگی جنسی خود تجربه کنند. درمان‌های تیمی و هماهنگ، که شامل آموزش، مشاوره و تکنیک‌های مختلف درمانی است، می‌تواند به زنان کمک کند تا با مشکلات جنسی خود بهتر مقابله کنند و لذت بیشتری از روابط جنسی خود ببرند.
نقش هورمون‌ها در اختلالات جنسی زنان
هورمون‌ها نقش حیاتی در تنظیم عملکرد جنسی زنان ایفا می‌کنند. با کاهش سطح هورمون زنانه استروژن که با افزایش سن و آغاز دوره یائسگی همراه است، واژن دچار خشکی می‌شود و حساسیت اندام تناسلی کاهش می‌یابد. تحقیقات نشان داده‌اند که سطح پایین هورمون مردانه تستوسترون نیز در کاهش برانگیختگی جنسی، کاهش حساسیت اندام‌های تناسلی و ارگاسم نقش مهمی دارد. محققان همچنان در حال بررسی فواید هورمون‌ها و سایر داروها، مانند داروی ویاگرا، در درمان مشکلات جنسی زنان هستند.
اختلال ارگاسم یا آنورگاسمی در زنان
ارگاسم به معنای رسیدن به اوج لذت جنسی است و می‌تواند در هر زنی متفاوت باشد و حتی در طول دوران‌های مختلف زندگی یک فرد نیز تغییر کند. چهار مرحله اصلی در فرآیند رابطه جنسی وجود دارد: میل جنسی، مرحله تحریک یا برانگیختگی جنسی، ارگاسم و فرونشینی. اختلال ارگاسم به کاهش شدت یا افت شدید احساسات در اوج لذت جنسی و یا نرسیدن به ارگاسم گفته می‌شود. این اختلال می‌تواند منجر به ایجاد مشکلات جنسی دیگر برای فرد و همسرش شود. اختلال ارگاسم ممکن است دائمی یا موقتی باشد. اگر زوجی دچار مشکل ارگاسم باشند اما از عملکرد خود راضی باشند، نیازی به مراجعه به پزشک نیست؛ اما اگر علائم طولانی مدت بوده و در رابطه جنسی زوج‌ها مشکل ایجاد کرده باشد، باید جهت مشاوره به پزشک مراجعه کنند.
بر اساس راهنمای DSM، بسیاری از زنان برای رسیدن به ارگاسم نیاز به تحریک کلیتوریس دارند. تنها درصد کمی از زنان قادر به تجربه ارگاسم در حین دخول هستند. تشخیص اینکه اختلال ارگاسم ناشی از عدم تحریک کافی است یا عوامل دیگر، بسیار مهم است.
عوامل مؤثر بر اختلال ارگاسم
تعیین علت اصلی اختلال عملکرد ارگاسم ممکن است دشوار باشد. زنان ممکن است به دلیل عوامل جسمی، عاطفی یا روانی در رسیدن به ارگاسم مشکل داشته باشند. عوامل مؤثر در اختلال عملکرد ارگاسم ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- سن بالا
- شرایط پزشکی مانند دیابت، ام‌اس، آسیب نخاعی
- سابقه جراحی‌های زنان مانند برداشتن رحم
- استفاده از داروهای خاص مانند داروهای ضد افسردگی از خانواده SSRI
- اعتقادات فرهنگی یا مذهبی
- احساس حیا
- احساس گناه در مورد لذت بردن از فعالیت جنسی
- سابقه سوء استفاده جنسی
- اختلالات اعصاب و روان مانند افسردگی یا اضطراب
- عزت نفس ضعیف
- مسائل مربوط به روابط مانند تعارضات حل نشده یا عدم اعتماد
- اضطراب در مسائل جنسی
- عدم اطلاع در مورد عملکرد دستگاه تناسلی زنان و مردان
- ارتباط ضعیف در مورد رابطه جنسی بین زوجین
گاهی اوقات، ترکیبی از این عوامل می تواند دستیابی به ارگاسم را دشوار کند.
تشخیص اختلال ارگاسم
مسائل و مشکلات مربوط به روابط جنسی در بسیاری از جوامع برای زنان معمولاً به عنوان تابو مطرح می‌شود. از یک سو، دانش و آگاهی افراد در این زمینه و روابط زناشویی ناکافی است و از سوی دیگر، منابع قابل اعتماد کمی در این زمینه وجود دارند. در بسیاری از فرهنگ‌ها، صحبت کردن و آموزش در مورد لذت جنسی مجاز شمرده نمی‌شود. این موضوع در مورد زنان و تربیت جنسی آنها بیشتر از مردان دیده می‌شود. به همین دلیل، بسیاری از زنان از وجود اختلال ارگاسم در خود آگاهی ندارند.
همچنین، نباید هیچ فردی خود را با دیگری در زمینه روابط جنسی مقایسه کند، زیرا تجربه هر شخص با دیگری متفاوت است. بنابراین، در صورت نارضایتی جنسی در خود یا همسر، توصیه می‌شود به پزشک متخصص زنان و سکس تراپیست مراجعه کرده و مشاوره لازم را دریافت کنید. این مشاوره‌ها می‌توانند به درک بهتر مشکلات، رفع تابوها و بهبود کیفیت زندگی جنسی کمک کنند.
انواع روش‌های درمانی اختلال ارگاسم
درمان اختلالات ارگاسم در زنان
در ابتدا باید نوع اختلال جنسی در زنان بررسی شود و سپس روش درمانی متناسب با آن انتخاب گردد. برای تشخیص انواع اختلال، باید به علائم و نشانه‌های آن توجه کرد. اگر علائم و نشانه‌های یک نوع اختلال به مدت شش ماه پایدار باشند، نوع اختلال قابل تشخیص خواهد بود.
درمان اختلالات پزشکی و عارضه‌های جسمانی
برخی بیماری‌های جسمانی می‌توانند مانعی در مسیر ارگاسم ایجاد کنند. برای مثال، افسردگی‌های مزمن و درمان نشده ممکن است تاثیرات منفی بر عملکرد جنسی داشته باشند. بنابراین، درمان این عارضه‌ها می‌تواند به بهبود اختلال ارگاسم کمک کند.
هورمون‌درمانی
تأثیرات هورمون‌درمانی همچنان به طور کامل شناخته نشده است و نمی‌توان درباره تأثیرات طولانی مدت آن به طور قطع اظهار نظر کرد. با این حال، در برخی موارد، هورمون‌درمانی می‌تواند به بهبود عملکرد جنسی کمک کند.
استروژن‌درمانی
استروژن‌درمانی یکی از روش‌هایی است که می‌تواند عملکرد جنسی و میزان تحریک جنسی زنان را بهبود بخشد. این درمان به شکل موضعی، مانند استفاده از کرم‌های واژینال و شیاف‌ها، قابل انجام است.
مشاوره برای درمان
اگر منشا اختلالات ارگاسم، مشکلات زناشویی بین زن و مرد باشد، استفاده از مشاوره می‌تواند مؤثر باشد. زنان و مردان باید برای مشاوره‌های زناشویی به متخصصین مراجعه کنند. مشاورین تلاش می‌کنند با آموزش تمرین‌های پیش از برقراری رابطه جنسی، نحوه معاشقه و ارتباط و مهارت‌های زناشویی، به زوجین بیاموزند که چگونه از ابتدا تا انتهای رابطه جنسی با همسران خود رفتار کنند.
این روش‌ها و تکنیک‌ها می‌توانند به زنان کمک کنند تا مشکلات ارگاسم خود را بهتر مدیریت کنند و کیفیت زندگی جنسی خود را بهبود بخشند.
سایکوتراپی
سایکوتراپی، به ویژه در مواردی که تجاوز جنسی رخ داده یا اختلالات روانشناختی وجود دارند، می‌تواند به درمان مشکلات جنسی کمک کند. این درمان‌ها می‌توانند به زنان کمک کنند تا بر ترس‌ها و اضطراب‌های خود غلبه کنند.
تکنیک‌های آرامش‌بخش
استفاده از تکنیک‌های آرامش‌بخش (relaxation techniques) می‌تواند به کاهش اضطراب و استرس و بهبود تجربه جنسی کمک کند. این تکنیک‌ها شامل تمرینات تنفسی، مدیتیشن و یوگا می‌شوند.
ورزش‌های حسی
ورزش‌های حسی می‌توانند به افزایش تحریک جنسی و بهبود عملکرد جنسی کمک کنند. این ورزش‌ها شامل تمرینات مختلفی برای افزایش حساسیت بدن و تقویت عضلات کف لگن هستند.
خودارضایی برای پیدا کردن نوع اختلال
خودارضایی می‌تواند به زنان کمک کند تا نوع اختلال جنسی خود را شناسایی کنند و از این طریق به درمان آن بپردازند. این روش به شناخت بهتر بدن و نیازهای جنسی کمک می‌کند.
استفاده از ویبراتور
استفاده از ویبراتور در مواردی که مشکلات عصبی وجود دارند، می‌تواند به بهبود ارگاسم کمک کند. ویبراتورها می‌توانند تحریک بیشتری فراهم کنند و به تجربه جنسی لذت‌بخش‌تری منجر شوند.
فانتزی‌های جنسی
داشتن فانتزی‌های جنسی می‌تواند به افزایش تحریک و بهبود عملکرد جنسی کمک کند. فانتزی‌ها می‌توانند به عنوان یک ابزار قدرتمند برای افزایش لذت جنسی استفاده شوند.
فیلم‌های محرک
مشاهده فیلم‌های محرک می‌تواند به افزایش تحریک جنسی و بهبود ارگاسم کمک کند. این فیلم‌ها می‌توانند به عنوان یک ابزار آموزشی و تحریکی مفید باشند.
کسب اطلاعات علمی
کسب اطلاعات علمی درباره عملکرد جنسی و آناتومی بدن می‌تواند به بهبود تجربه جنسی کمک کند. این اطلاعات می‌توانند به زنان کمک کنند تا بهتر بفهمند چگونه می‌توانند به اوج لذت جنسی برسند.
ایجاد ارتباط جنسی بدون قضاوت
ایجاد ارتباط جنسی بدون قضاوت یکدیگر می‌تواند به افزایش اعتماد و بهبود عملکرد جنسی کمک کند. این نوع ارتباط به زوج‌ها کمک می‌کند تا بدون ترس از قضاوت شدن، نیازها و خواسته‌های جنسی خود را بیان کنند.
تغییر داروهای ضد افسردگی
در موارد مصرف داروهای ضد افسردگی مانند فلوکستین (SSRI)، قطع مصرف این داروها و جایگزینی آنها با داروهای دیگر مانند بوپروپیون می‌تواند به بهبود ارگاسم و افزایش میل جنسی کمک کند.
اوشات‌تراپی
در این روش درمانی، پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) به قسمت‌های کناری کلیتوریس و بالای واژن تزریق می‌شود. این کار باعث افزایش کلاژن‌سازی در ناحیه واژن، ترمیم بافت‌های آسیب‌دیده و جوانسازی و افزایش تحریک‌پذیری می‌شود. این روش می‌تواند یکی از مؤثرترین روش‌های درمان ارگاسم باشد.
تزریق ژل به نقطه جی
نقطه جی یک نقطه حساس جنسی زنان است که در دیواره قدامی واژن حدود ۳-۲.۵ سانتی متر از دهانه واژن قرار دارد. تزریق ژل به این نقطه باعث افزایش حجم و تحریک پذیری بیشتر این نقطه حین روابط جنسی می شود که می تواند منجر به افزایش لذت جنسی و ارگاسم شود.
بوتاکس واژن
بوتاکس یک نوروتوکسین است که از باکتری کلستریدیوم تولید می شود. تزریق بوتاکس باعث از کار انداختن اعصاب ناحیه تزریق و توقف حرکت عضلات و فلج آن ها می شود. تزریق بوتاکس در داخل و خارج واژن مانع از انقباضات عضلات (به صورت ادراری و غیرارادی) می شود و درنتیجه درد ناشی از انقباض را کاهش داده و در نهایت باعث درمان واژینیسموس، درد حین رابطه جنسی و برخی بیماری های مزمن می شود. قابل ذکر است که در تزریق بوتاکس واژن انقباضات طبیعی لگن حین دخول وجود دارد و فقط انقباضات بیش از حد نرمال که باعث ایجاد درد می شوند برطرف می شوند.
سوالات پرتکرار در حوزه اختلالات ارگاسم
آیا روش‌های جلوگیری می‌تواند باعث ایجاد اختلالات ارگاسم شود؟
بله، قرص‌های ضد بارداری معمولاً می‌توانند رسیدن به ارگاسم را تحت تأثیر قرار داده و لذت جنسی را کاهش دهند. به طور کلی، تمامی روش‌های جلوگیری از بارداری که با مصرف دارو همراه هستند یا استفاده از IUDهای بر پایه پروژسترون باشد، می‌توانند باعث کاهش ارگاسم شوند. استفاده از کاندوم نیز به دلیل کاهش تماس اعصاب جنسی می‌تواند بر ارگاسم تأثیرگذار باشد.
آیا خودارضایی می‌تواند موجب اختلال ارگاسم شود؟
خودارضایی در طولانی‌مدت توصیه نمی‌شود. اگرچه خودارضایی به عنوان یک روش درمانی برای اختلالات ارگاسم شناخته می‌شود، اما در صورت تکرار مداوم، می‌تواند خود به عنوان یک اختلال جنسی محسوب شود. تکرار بیش از حد خودارضایی می‌تواند به آسیب عصب جنسی منجر شده و لذت جنسی در روابط جنسی را کاهش دهد.
آیا مصرف مواد مخدر و الکل می‌تواند موجب اختلال ارگاسم شود؟
استفاده از هر نوع مخدر در ابتدا ممکن است باعث تقویت میل جنسی شود و فرد به سرعت مراحل رابطه جنسی را طی کند و به اوج لذت برسد. اما با مرور زمان و عادت کردن به این مواد، اعصاب بیش از حد تحریک شده و اثربخشی آن کاهش می‌یابد. در این شرایط، مصرف مواد مخدر خود به عاملی برای اختلال ارگاسم تبدیل می‌شود. بنابراین توصیه می‌شود که از مصرف این مواد خودداری کرده و آنها را به یک عادت تبدیل نکنید. هر نوع اعتیاد به مواد مخدر و محرک و حتی رژیم‌های پرقند می‌تواند موجب اختلال ارگاسم شود.
آیا دیدن فیلم‌های محرک موجب ضعف جنسی می‌شود؟
یکی از روش‌های درمان اختلال ارگاسم، دیدن فیلم‌های اروتیک است تا افراد بتوانند مراحل رابطه جنسی را بهتر درک کنند. اما عادت کردن به دیدن فیلم‌های محرک می‌تواند به ایجاد حالت پاتولوژیک و بیمارگونه منجر شود و افراد نتوانند مراحل اصلی ارگاسم را تجربه کنند. در این حالت، لذت جنسی به صورت غیرعادی خواهد بود و اختلالات ارگاسم را در پی دارد.
افزایش سن و اختلالات جنسی
دلیل اصلی که بسیاری از زنان مسن‌تر رابطه جنسی را متوقف می‌کنند، نداشتن یک شریک جنسی فعال است. با این حال، تغییرات مربوط به سن، به ویژه تغییرات ناشی از یائسگی، می‌توانند احتمال بروز اختلالات جنسی در زنان را افزایش دهند. اختلالاتی مانند دیابت، آترواسکلروز، عفونت‌های مجاری ادراری و آرتروز که می‌توانند عملکرد جنسی را مختل کنند، با افزایش سن شایع‌تر می‌شوند. با این حال، این تغییرات نباید فعالیت و لذت جنسی را متوقف کنند و تمامی اختلالات جنسی در زنان مسن‌تر ناشی از تغییرات سنی نیستند.
در زنان مسن‌تر نیز مانند زنان جوان‌تر، رایج‌ترین مشکل کاهش میل جنسی است. با افزایش سن، تولید استروژن کاهش می‌یابد. بافت‌های اطراف دهانه واژن و دیواره‌های واژن خاصیت کشسانی خود را از دست می‌دهند و نازک‌تر می‌شوند، که این وضعیت به عنوان آتروفی واژن شناخته می‌شود. این تغییرات می‌توانند باعث دردناک شدن رابطه جنسی همراه با دخول شوند. ترشحات واژن کاهش یافته و باعث خشکی و کاهش روان بودن واژن در طول دخول جنسی می‌شود. همچنین، کاهش اسیدیته واژن احتمال سوزش و عفونت را افزایش می‌دهد. کمبود استروژن می‌تواند باعث تضعیف عضلات و بافت‌های حمایتی لگن شود که گاهی اوقات باعث بیرون زدن اندام‌های لگنی به داخل واژن و بی اختیاری ادرار می‌شود.
علاوه بر این، مشکلات دیگری نیز ممکن است با عملکرد جنسی تداخل کنند. برای مثال، تغییراتی که به دلیل جراحی یا افزایش سن و کمبود استروژن در بدن زنان مسن‌تر رخ می‌دهد، می‌تواند آنها را آزار دهد. برخی از زنان ممکن است تصور کنند که تمایل جنسی برای سن آنها نامناسب یا شرم‌آور است. ممکن است نگران سلامت کلی یا عملکرد جنسی شریک جنسی‌شان یا عملکرد جنسی خودشان باشند. بسیاری از زنان مسن‌تر تمایل جنسی دارند اما در صورت عدم واکنش شریک جنسی‌شان، ممکن است تمایل آنها نیز به تدریج کاهش یابد. این زنان نباید تصور کنند که اختلال جنسی برای سن‌های بالاتر طبیعی است و در صورت آزار دیدن از این اختلالات، باید با پزشک خود مشورت کنند.
نتیجه‌گیری و کلام پایانی
اختلالات جنسی و مشکلات ارگاسم در زنان موضوعی پیچیده و چند بعدی است که نیاز به درک عمیق‌تری از عوامل جسمی و روانی دارد. با افزایش سن، تغییرات هورمونی و فیزیولوژیکی می‌توانند تاثیر قابل توجهی بر میل جنسی و عملکرد جنسی داشته باشند. کاهش سطح استروژن، خشکی واژن، و مشکلات جریان خون همگی می‌توانند به مشکلات جنسی منجر شوند. برای بهبود این وضعیت‌ها، مشاوره و درمان‌های پزشکی از جمله هورمون‌درمانی و استروژن‌درمانی مفید هستند.
علاوه بر عوامل جسمی، مسائل روانشناختی نیز نقش مهمی در اختلالات جنسی دارند. اضطراب، استرس، تجربیات منفی جنسی و مشکلات رابطه‌ای می‌توانند به کاهش میل جنسی و مشکلات ارگاسم منجر شوند. تکنیک‌های آرامش‌بخش، مشاوره روانشناختی و ارتباط بهتر با شریک جنسی می‌توانند به بهبود این مشکلات کمک کنند.
در نهایت، توجه به سلامت جنسی زنان در هر سنی اهمیت دارد و هیچ زنی نباید مشکلات جنسی خود را نادیده بگیرد. با مراجعه به متخصصین زنان و مشاوران جنسی، بسیاری از این مشکلات قابل درمان هستند و زنان می‌توانند از یک زندگی جنسی رضایت‌بخش و سالم برخوردار شوند.
دیدگاهتان را بنویسید